بعضی موقع ها انسان نمی دونه چرا نعمت هایی را که خدا به او داده ازش می گیره و به همین خاطر اولین چیزی که به ذهنش می رسه این هست که خدا رو توی این جریان محکوم کنه .
ولی واقعیت چیز دیگری است . به همین دلیل وقتی بعد از پدید اومدن مشکلی پیش یکی از این حقایق بین های عالم که ما به عنوان عرفامون ازش یاد می کنیم می رفتیم می گفت این سلب نعمت ، به خاطر انجام گناهی بوده که یا اصلا به اون گناه فکر نکرده بودید و یا اینکه این سلب نعمت رو به عنوان آثار اون گناه باور نداشتی .
به بهانه شهادت امام صادق (علیه السلام ) دنبال یک حدیثی می گشتم که به حال و روز خودم بیشتر شباهت داشته باشه و تلنگری باشه به نفس خودم و با این حدیث مواجه شدم و اون رو نوشتم :
ما انعم الله علی عبد نعمه فسلبها ایاه حتی یدنب ذنبا یستحق بذلک السلب .
خداوند هر نعمتی را که به بنده ای داد از او نگرفت مگر به سبب گناهی که سزاوار سلب آن نعمت شد .
بحار الانوار ؛ ج 73 ، ص 339
واقعا چه حال های خوشی داشتیم که از دست دادیم ،چه دوست های خوبی که داشتیم و از دست دادیم ، جوانی را از دست دادیم ، نعمت کسب علم را از دست دادیم و تمامی خوبی هایی که خدا برای ما قرار داده بود و از دستمان رفت .
به امید برگشت همه اون خوبی ها با همت ما
